1.
avantrén
(castellà)
Font
Diccionari castellà-català d'Enciclopèdia Catalana (4a edició)
m mil armó. [...]
|
2.
armón
(castellà)
Font
Diccionari castellà-català d'Enciclopèdia Catalana (4a edició)
m [del cañón] armó. [...]
|
3.
armar
(castellà)
Font
Diccionari castellà-català d'Enciclopèdia Catalana (4a edició)
armar-se. Armarse de coraje, armar-se de coratge. 14 fig [riñas, escándalos] armar-se. 15 fig [fraguarse] congriar-se, preparar-se. Se arma una tempestad, es congria una tempesta. 16 fig [ocurrir algo aparatoso] esclatar. Se armó una tempestad, va esclatar una gran tempesta. 17 amer [un animal] aturar-se [...]
v tr 1 [proveer de armas] armar. 2 [cargar un arma] carregar. 3 [una ballesta] armar. 4 [proveer] proveir, fornir, dotar. Le han armado de una sólida instrucción, l'han dotat d'una sòlida instrucció. 5 [una embarcación] armar. 6 [un mueble, aparato] armar, muntar. 7 [una tienda de campaña] parar. 8 [una trampa] parar, posar. 9 fig [urdir] armar, provocar. Armar jaleo, ruido, un escándalo, armar aldarull, soroll, un escàndol. 10 amer [un cigarrillo] cargolar, fer. 11 armarla (o armar una, o armarla buena) fig i fam armar un escàndol (o un daltabaix). v pron 12 [con armas] armar-se. 13 fig armar-se. Armarse de coraje, armar-se de coratge. 14 fig [riñas, escándalos] armar-se. 15 fig [fraguarse] congriar-se, preparar-se. Se arma una tempestad, es congria una tempesta. 16 fig [ocurrir algo aparatoso] esclatar. Se armó una tempestad, va esclatar una gran tempesta. 17 amer [un animal] aturar-se, quedar-se palplantat. 18 amer [obstinarse] obstinar-se, entestar-se. 19 amer [proveerse] proveir-se. Armarse de unas buenas botas, proveir-se d'unes bones botes. |